Een oudere vrouw, wat angstig geworden nadat ze is beroofd bij een pinautomaat, mijmert over het leven en ouder worden.
De oudere, alleenstaande weduwe Lena Steketee (ook al bekend uit 'Het schreien niet verleerd'*), Marjan Berks alter ego, is wat angstig geworden nadat ze beroofd is bij de pinautomaat en vele andere verhalen hoort over berovingen, overvallen en zelfs verkrachtingen waarbij oudere vrouwen het doelwit zijn. Haar wordt aangeraden weer een hond te nemen maar ze twijfelt. Ze heeft een druk leven, is veel van huis en weet nog goed hoeveel zorg haar laatste hond, die zeventien werd, in zijn laatste jaren nodig had. Ondertussen denkt ze terug aan haar leven, de mannen en relaties daarin, en mijmert ze over ouder worden, de consequenties daarvan en andere zaken. Uiteindelijk dient zich vanzelf een oplossing aan. Een met humor geschreven, vlot leesbaar, wat van de hak op de tak springend verhaal dat vooral ouderen zal aanspreken. Marjan Berk (1932) heeft ruim veertig publicaties op haar naam staan.
Nederlands | 9789046308035
| Titel | Ik neem toch een hond |
| Auteur | Marjan Berk |
| Type materiaal | Grote Letter Boek |
| Uitgave | Leidschendam : Uitgeverij XL, 2012 |
| Overige gegevens | 144 p - 23 cm |
| Annotatie | Oorspr. uitg.: Amsterdam [etc.] : Atlas, 2011 - Met bibliogr - Met grote letter gedrukt |
| ISBN | 9789046308035 |
| PPN | 33799644X |
| Thematrefwoord | Ouderen |
| Taal | Nederlands |
