Het toverstokje (1963)/ Zinken Hopp, [vert. door M.G. Noot ; met zwarte ill. van Malvin Neset ; met een omslag van Kees Kelfkens]

Als Jon en Sofus een tochtje maken met een locomotief, komt er toevallig een stokje uit de lucht vallen, dat een toverstokje blijkt te zijn. Ze ontdekken pas later, dat door een bepaalde manier van zwaaien je alles kan krijgen wat je maar wenst. Hierdoor beleven ze vreemde avonturen: Sofus' neus gaat los zitten en hij verliest zelfs zijn hele hoofd, en in het kasteel van Doornroosje verdienen ze heel wat geld door toeristen uit de tegenwoordige tijd toe te laten in het kasteel. Na nog een aantal avonturen wensen ze zich in de middeleeuwen, maar eenmaal in die tijd worden ze door de wrede koning Mons in de gevangenis geworpen. Jon ontsnapt, maar laat het toverstokje in de middeleeuwen liggen. Doordat Jon niet de goede spreuk heeft uitgesproken, blijft Jon alleen in de gevangenis achter, terwijl hij niet bij het toverstokje kan. Door soldaat te worden in het leger van koning Mons komt Sofus toch vrij en gelukkig vindt hij het toverstokje ook weer terug. Hij gaat dapper met zijn paard voorop en uiteindelijk wordt de vijand verslagen. Maar dat leest Sofus pas later in de geschiedenisboeken, als hij weer terug is bij Jon, na een goede zwaai met het toverstokje. Uit de boeken begrijpt hij ook dat er destijds ter ere van zijn dappere daad een standbeeld voor hem is opgericht: de Gouden Ridder die nog steeds op het marktplein staat.

Aanwezigheid