Wij zijn nooit alleen ([1965])/ Jeannette van Luipen-Bronwasser, [omslag: Hans Borrebach ]

De gesloten en verbitterde Babs van Ginkel heeft, met het voorbeeld van een mislukt huwelijk van haar ouders, grote moeite zich te geven in haar contacten met anderen. Ze gelooft ook niet in een ware liefde tussen twee personen, maar met de hulp van een oudere dame, die haar na haar eindexamen in haar huis in Lugano opneemt en de jeugdige oom van haar vriendin, komt ze tot een positiever inzicht.

Aanwezigheid