Zeer korte prozaschetsen.
De zeer kleine verhalen van Jan-Willem Anker (1978) van meestal ruim honderd woorden hebben allemaal de ondertoon van beproevingen, (zelf)opgelegde tochten in de buiten- of binnenwereld die zoals het ergens heet 'de opvoering van je eigen wanhoop' zijn. Iemand kan in verwarring zijn: 'Het vriest en ik zit op mijn fiets. Mijn handschoenen ben ik kwijt. Ik verstop mijn handen niet in mijn mouwen, maar laat ze bevriezen, voor straf.' Wat het personage heeft gedaan of is overkomen, blijft in alle gevallen onduidelijk. Vandaar dat de tekstjes soms op droomprotocollen lijken. 'Ik wilde weg want ik voelde me slecht. Waarschijnlijk dronk ik te veel koffie. Ik dacht aan ontsnappen maar vroeg me af waaraan. Hoe slecht kon een gevoel zijn, een gevoel waar ik met woorden niet bij kwam.' Ankers formuleringen zijn lang niet altijd kernachtig en onontkoombaar, geregeld zelfs storend: 'Ik liep op straat alsof ik elk moment door een exploderende strontbal ondergespetterd kon worden.' Deze tekstjes houden niet het midden tussen poëzie en proza, ze zijn zeer korte vertellingen of beschouwingen, met een onmiskenbare ernst geschreven, een bedwongen wanhoop en ontregeling, maar vaak veel te expliciet. Uitgevoerd als een poëziebundel met veel wit op de bladzijdes. Kleine druk.
Nederlands | 9789029587785
| Titel | Beproevingen |
| Auteur | Jan-Willem Anker |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Utrecht [etc.] : De Arbeiderspers, cop. 2013 |
| Overige gegevens | 59 p - 21 cm |
| ISBN | 9789029587785 |
| PPN | 355392739 |
| Genre | verhalenbundel |
| Taal | Nederlands |
