Er is een menigte dichters die te vinden is via het web, de (digitale) tijdschriften, en de talloze podia waar ze de gelegenheid krijgen zich te manifesteren. Zodra ze van papier worden, zoals Maarten van der Graaff (1987) al een aantal jaren her en der vergund was, blijkt hun werk zich vaak nog in een weinig karakteristiek beginstadium te bevinden, slap van vorm en warrig en wezenloos van inhoud. Als van der Graaff in zijn debuutbundel 'Vluchtautogedichten' zich qua omvang beperkt weet hij er nog wel iets redelijks van te maken (de psalmbewerking '139' bijvoorbeeld, of 'Gedicht uit Galicië'), maar meestal wreekt zich de zucht naar sampling, onsamenhangendheid, een moedwillig negeren van of zich keren tegen de (zelfs de beste experimentele) traditie. Daardoor blijken deze ongetwijfeld met de beste bedoelingen gemaakte teksten maar weinig indruk te maken. Neem 'Er zijn verstuivingen en viaducten die ik nooit zal zien. / ook al probeer ik alle verstuivingen / en alle viaducten te zien, nooit zal ik alle verstuivingen en viaducten zien. / Het zijn er te veel.' Dat wil ik best geloven, maar so what? Poëzielezers willen geen dooddoeners als 'Het zijn er te veel', om van de rest van deze korte meditatie maar te zwijgen.
Nederlands | 9789025441173
| Titel | Vluchtautogedichten : real time autobiografie |
| Auteur | Maarten van der Graaff |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Atlas Contact, cop. 2013 |
| Overige gegevens | 54 p - 24 cm |
| ISBN | 9789025441173 |
| PPN | 355269333 |
| Rubriekscode | Nederlands 876 |
| Taal | Nederlands |
