Onderzoek naar de beweegredenen van de zelfmoordgolf in de eerste week van de Duitse bezetting van Nederland.
In de eerste week van de Duitse bezetting, 10-16 mei 1940, hebben honderden Nederlanders zich van het leven beroofd of een poging daartoe ondernomen. Lucas Ligtenberg heeft bronnenonderzoek gedaan naar deze zelfmoordgolf en vult in zijn boek bijna honderd pagina's met de namen van hen die meenden dat er geen andere weg was om niet ten prooi te vallen aan het nazi-regime. Zowel Joden als niet-Joden staan in deze lijst genoemd. In een heldere schrijfstijl vertelt de auteur wat de drijfveren zijn geweest. Sommigen wilden vluchten over zee, maar vonden geen plek meer op de boot die hen vanuit IJmuiden naar Engeland zou brengen. Anderen werden gevoed door angst voor de toekomst en draaiden doelbewust de gaskraan open of besloten veronal of andersoortig 'vergif' in te nemen. Opvallend is dat veel zelfmoorden plaatsvonden in collectief verband, vaak man, vrouw en kind(eren). De omslagfoto van een gezin, twee jonge kinderen hand in hand met hun vader en moeder, op de rug gezien, is treffend. In dit boek krijgen ze een gezicht, enkelen met foto, en komen tot leven in een (beknopte) biografie.
Nederlands | 9789460038457 | 272 pagina's
Titel | Mij krijgen ze niet levend : de zelfmoorden van mei 1940 |
Auteur | Lucas Ligtenberg |
Type materiaal | Boek |
Uitgave | Amsterdam : Uitgeverij Balans, [2017] |
Overige gegevens | 272 pagina's, 16 ongenummerde pagina's platen - illustraties - 22 cm |
Annotatie | Met literatuuropgave, register |
ISBN | 9789460038457 |
PPN | 377416835 |
Rubriekscode | 935.4 |
Taal | Nederlands |
Onderwerp algemeen | Zelfdoding; Meidagen (1940); Nederland |
PIM Rubriek | Nederland |
PIM Trefwoord | Meidagen (1940) |
Analyse van de reeks mysterieuze sluipmoorden tijdens de Tweede Wereldoorlog, die aan zeker 45 mensen het leven kostte, aan de hand van archiefonderzoek en interviews met nabestaanden.