Veertiger Ari heeft jarenlang in Denemarken gewoond, hij keert terug naar zijn geboorteplaats op IJsland en kijkt terug op zijn jeugd en het leven van zijn (voor)ouders.
Deze tiende roman* van deze IJslandse auteur (1963) sluit aan bij de door H. Laxness ingezette romancultuur: vertrek van en terugkeer naar het eiland en het terugverlangen naar een verdwenen leven. Hoofdpersonage is de veertiger Ari die na een jarenlang leven in Denemarken huis en haard halsoverkop verlaat en terugkeert naar zijn geboorteplaats Keflavik, de 'donkerste plaats op aarde'. Ooit was Keflavik een levendige plaats met een Amerikaanse vliegbasis en een bruisende vissershaven. In een zeer poëtische taal wordt nostalgisch via een alter ego teruggekeken op Ari's jeugd en het leven van zijn ouders. Vaak wordt de verhaallijn onderbroken door passages over nog eerdere generaties, bijvoorbeeld over Ari's grootouders Odd en Margaret die elkaar in het barre noorden van IJsland leerden kennen en van elkaar gingen houden. De fascinerende, maar niet gemakkelijk opgebouwde roman vraagt om uiterste concentratie van de lezer.
Nederlands | 9789041426185 | 343 pagina's
Titel | Vissen hebben geen voeten : een familiesaga |
Auteur | Jón Kalman" Stefánsson |
Secundaire auteur | Marcel Otten |
Type materiaal | Boek |
Uitgave | Amsterdam : Ambo|Anthos, [2015] |
Overige gegevens | 343 pagina's - 23 cm |
Annotatie | Vertaling van: Fiskanir hafa enga faetur. - Reijkjavik : Bjartur, (c)2013 |
ISBN | 9789041426185 |
PPN | 383607574 |
Thematrefwoord | IJsland |
Taal | Nederlands |