Een man probeert te achterhalen wat zijn bejaarde moeder altijd voor hem verborgen hield.
Het gevecht om een kist tussen moeder en zoon in de openingsscène is tekenend voor wat volgt. Deze kist is de metafoor voor wat de zoon wil weten en de moeder niet kwijt wil. De eerste en laatste zin van het boek tekent hun beider leven: 'We stonden tegenover elkaar, mijn moeder en ik', culminerend in de kernzin: 'Jij een verhaal, ik een pil'. Met het notitieblok in de hand reist Van Dis in de maanden voor haar overlijden met zijn moeder door Nederland naar bekende plekken en onbekende familieleden. Zo ontfutselt hij haar de verhalen over haar familie, haar echtgenoten, haar ervaringen in de beide wereldoorlogen, herinneringen die zij altijd voor hem verborgen heeft gehouden. Als reactie op haar ervaringen vlucht zij in de esoterie. Afstoten en aantrekken, maar ook afstand nemen en afstandelijkheid bepalen hun relatie. Verantwoordelijkheidsgevoel en respect winnen het uiteindelijk. Een sterke, afwerende, zwijgzame moeder tegenover een gevoelig en hunkerend kind dat zich altijd een buitenstaander voelde. Een mooie samensmelting van autobiografie en memoires.
Nederlands | 9789046311325 | 320 pagina's
| Titel | Ik kom terug : roman |
| Auteur | Adriaan van Dis |
| Type materiaal | Grote Letter Boek |
| Uitgave | Zoetermeer : Uitgeverij XL, [2015] |
| Overige gegevens | 320 pagina's - 23 cm |
| Annotatie | Oorspronkelijke uitgave: Amsterdam : Uitgeverij Augustus, 2014 - Met grote letters gedrukt |
| ISBN | 9789046311325 |
| PPN | 387121064 |
| Thematrefwoord | Moeder-zoon relatie |
| Taal | Nederlands |
Manon Jonker, een jonge vrouw, die getuige is van een roofoverval bij een juwelier, overleeft het voorval omdat de overvallers denken dat ze blind is. Wanneer de daders erachter komen dat ze alleen slechtziend is volgens er een paar beangstigende confrontaties.
