Surrealistisch verhaal over de ouderdom en de naderende dood.
De ik-persoon Mathea Martinsen, een oude vereenzaamde vrouw, leeftijd wordt niet vermeld, woont samen met Epsilon, ook zonder leeftijd en uiterlijke kenmerken, in een flat in de buurt van Oslo. Met haar buurvrouw en diens zoon June heeft ze nauwelijks contact. Naar de grond kijkend, in zichzelf gekeerd, contact vermijdend, doet ze haar weinige boodschappen. Ze haakt oorwarmers, al 75 klaar, voor Epsilon. Ze filosofeert over haar onbeduidende voorbije leven en over haar naderende dood. Verleden en heden gaan in flitsen fragmentarisch door haar hoofd. Ze begraaft een kistje, een tijdscapsule, waarin ze enkele dingen stopt die belangrijk zijn geweest, met een briefje met haar telefoonnummer. Ze voelt zich onzichtbaar en niet meetellend en kiest uiteindelijk haar eigen dood. Vreugdeloos, somber verhaal over de ouderdom. In korte zinnen. Zonderlinge gedachtegangen, een surrealistisch verhaal dat wel tot de kern weet door te dringen. Deze debuutroman van Kjersti Annesdatter Skomsvold (Oslo, 1979) stond op de shortlist van de International IMPAC Dublin Literary Award 2013 en werd bekroond met de Tarjei Vesaas's debutantpris 2009.
Nederlands | 9789490042097 | 132 pagina's
| Titel | Hoe harder ik loop, hoe kleiner ik ben |
| Auteur | Kjersti Annesdatter Skomsvold |
| Secundaire auteur | Willem Ouwerkerk |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | [Amsterdam] : Zirimiri Press, [2015] |
| Overige gegevens | 132 pagina's - 20 cm |
| Annotatie | Vertaling van: Jo fortere jeg g°ar, jo mindre er jeg. - Oslo : Forlaget Oktober A/S., 2009 |
| ISBN | 9789490042097 |
| PPN | 397084994 |
| Genre | psychologische roman |
| Thematrefwoord | Ouderdom |
| Taal | Nederlands |
