Persoonlijk relaas van de moeder van een Nederlandse militair, die werd uitgezonden naar Afghanistan en daar sneuvelde.
Het ergste dat ouders kan overkomen, is het verlies van een kind. Gien en Theo Janzen overkwam dit op 22 mei 2010. Hun enige zoon Luc, voor de tweede keer uitgezonden naar Afghanistan, sneuvelt op die dag op 25-jarige leeftijd bij een IED-aanslag in Uruzgan. De dood van iemand die je ontzettend dierbaar is, veroorzaakt een verdriet waar anderen nauwelijks een voorstelling van kunnen maken. Moeder Gien hield een dagboek bij en heeft vervolgens dit boek geschreven als een blijvend monument voor haar levenslustige zoon. Het is een boek dat je liever niet schrijft. Maar het doet de lezer beseffen dat niet alleen militairen maar ook het thuisfront soms de allerhoogste prijs betalen voor vrede en veiligheid, die we in ons deel van de wereld zo vanzelfsprekend vinden. Gien Janzen beschrijft de worsteling om de kracht te vinden om in het leven verder te gaan en ze beschrijft wie haar zoon was en waarom hij voor zovelen iets betekende. Een triest en indringend verhaal. Met een voorwoord van generaal b.d. Peter van Uhm. Geïllustreerd met enkele zwart-witfoto's.
Nederlands | 9789079763177 | 224 pagina's
| Titel | Verzonken licht : mijn zoon sneuvelde in Afghanistan |
| Auteur | Gien Janzen |
| Secundaire auteur | Jori Schimmel ; Laurens van Aggelen |
| Type materiaal | Boek |
| Editie | Eerste druk; |
| Uitgave | Arnhem : White Elephant, augustus 2016 |
| Overige gegevens | 224 pagina's - foto's - 22 cm |
| ISBN | 9789079763177 |
| PPN | 407353828 |
| Rubriekscode | 418.7 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Nederlandse militairen; Oorlogsslachtoffers; Afghanistan; Rouwproces; Verhalen |
| PIM Rubriek |  Geestelijk leven |
| PIM Trefwoord | Rouwproces |
