Kritische analyse van het fenomeen empathie met als uitgangspunt dat voortdurende empathie en liefdadigheid geen basis vormen voor bestuur en samenleving en zorgen voor een psychische overbelasting.
De auteur is als hoogleraar ethiek en filosofie verbonden in Gent. Hij stelt de verheerlijking van het fenomeen empathie ter discussie. Uitgangspunt is onder meer dat politieke pleidooien gepaard gaan met afbraak van elementen van de verzorgingsstaat. Empathie en liefdadigheid kennen immers grenzen: het is onmogelijk om aanhoudend empathie te tonen. Devisch pleit voor 'werkbare onverschilligheid', die ons beschermt tegen empathische overbelasting. Hij vraagt zich af of empathie een voldoende basis voor bestuur en samenleving kan zijn. Hoe groter onze fysieke en emotionele afstand tot ellende is, hoe groter de onmogelijkheid iets voor anderen te willen doen. Door een werkbare onverschilligheid markeren wij grenzen aan empathie en naastenliefde en behouden wij onze morele en ethische waardigheid. Dit gedegen, goed toegankelijke en actuele boek geeft een verfrissende kijk op een maatschappelijk, politiek en ethisch-levensbeschouwelijk fenomeen.
Nederlands | 9789023449812 | 174 pagina's
| Titel | Het empathisch teveel : op naar een werkbare onverschilligheid |
| Auteur | Ignaas Devisch |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : De Bezige Bij, 2017 |
| Overige gegevens | 174 pagina's - 22 cm |
| Annotatie | Met literatuuropgave |
| ISBN | 9789023449812 |
| PPN | 41124857X |
| Rubriekscode | 300.5 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Maatschappelijke betrokkenheid ; Empathie |
| PIM Rubriek |  Mens en Maatschappij |
| PIM Trefwoord | Maatschappelijke betrokkenheid |
Medicijnen zijn er om ziektes te bestrijden. Betekent de vaststelling dat we met z'n allen meer medicijnen nemen dan dat we vaker ziek zijn? En ook het aantal mogelijke 'ziektes' of stoornissen neemt sterk toe. Dat stemt tot ongerustheid, want in onze wereld is gezondheid de norm. Om normaal te zijn moet je gezond zijn en streven naar verbetering. We zijn nooit fit of slank genoeg en onze voeding moet en kan altijd beter. Overheden en ziekteverzekeraars spelen daar in ieder geval gretig op in. Ze sporen ons enthousiast aan gezonder te eten en meer te bewegen, en ze straffen ons financieel wanneer we niet aan de gezondheidsnorm voldoen. In dit boek wordt een onthullend beeld geschetst van een samenleving waarin medicalisering de spuigaten uitloopt. Uiteraard werkt onze tijd een aantal grote gezondheidsproblemen in de hand. Maar we belijden gezondheid als een orthodox geloof en beschouwen steeds meer aspecten van ons leven als een medische kwestie. We worden stilaan ziek van gezondheidKritische opstellen over de medicalisering van het bestaan, van levensproblematiek en over de opkomst van leefstijlverantwoordelijkheid.
