Troostvolle teksen en gedichten over rouw voor mensen die een geliefde door de dood verloren hebben.
Een mooi verzorgd boekje met - nogal eens - aangrijpende teksten en gedichten van een gelovige, christelijke auteur. Een ervaringsdeskundige, want in 2017 verloor zij haar man. Over de moeilijke tijd met een doodzieke echtgenoot beschreef ze in korte hoofdstukken hun beider gevoelens, hun liefde en geloof. Vooral het hoofdstukje 'Stilte' over het gestorven-zijn is van een ontroerende werkelijkheid en schoonheid. Over hun verdriet wordt zó geschreven dat het zeker overkomt bij iedereen. Wijze woorden schrijft de auteur over wat troost is en haar taal is eenvoudig, liefdevol. Tegen het einde van het boekje geeft ze 'Afscheidswoorden om te lenen', bedoeld voor mensen die een geliefd iemand verloren hebben, een toespraakje moeten houden en daarmee niet zo goed raad weten. Gebonden uitgave in vierkant formaat, geïllustreerd met stemmige kleurenfoto's.
Nederlands | 9789023952664 | 123 pagina's
| Titel | Troostpleister : over verdriet, verlies en veerkracht |
| Auteur | Joke Verweerd |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Utrecht : Boekencentrum, [2018] |
| Overige gegevens | 123 pagina's - illustraties - 17 cm |
| ISBN | 9789023952664 |
| PPN | 413568792 |
| Rubriekscode | Nederlands 875 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Troost; Gedichten |
| PIM Rubriek |  Gedichten en Versjes |
| PIM Trefwoord | Troost |
Als haar vader, samen met het gezin dat bij hen onderdook, tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt opgepakt, wordt een negenjarig meisje ondergebracht in Het Verscholen Dorp bij Nunspeet.
Als een jonge vrouw een foto van haarzelf met een welbekende sjaal ziet, wordt ze herinnerd aan 9/11, toen ze haar man verloor, maar ze wordt ook herinnerd aan de man die haar toen redde.
In het Zuid-Afrika van de jaren dertig gaat de 22-jarige Poppie op zoek naar de lotgevallen van haar moeder Anna, die zij voor het laatst zag toen Poppie op haar negende jaar naar een kindertehuis vertrok.
