Gedichten geschreven voor mensen die in alle eenzaamheid begraven werden.
In verschillende steden kunnen overledenen die in alle eenzaamheid begraven worden, rekenen op dichters die per toerbeurt een gedicht schrijven en voorlezen bij de begrafenis. Menno Wigman (1966-2018) was één van die dichters. In Amsterdam nam hij die taak elf maal op zich. Die elf gedichten zijn nu verzameld in een bundeltje dat uitgegeven wordt met het prijzengeld van de Ida Gerhardt Poëzieprijs, die dit jaar postuum werd toegekend aan Wigman. Lex ter Braak schreef een inleiding waarin hij de aanwezigheid van de dood in het werk de dichter toelicht. De titel is ontleend aan een van de Eenzame Uitvaartgedichten: 'Ik weet niet goed tot wie ik spreek. Ik weet / alleen dat hier een lege schedel ligt.' Elders wordt de aarde gevraagd om niet streng te zijn: 'Aarde, hier komt een eenzaam lichaam aan / waarin een magistrale zon is opgegaan.' Met veel mededogen hoopt de dichter dat de dood soelaas brengt: 'Dat je mag rusten in een nieuw heelal.' Of: 'Dek haar toe en zorg dat haar vermoeide voeten / nooit meer de straat op hoeven.' Troost voor de doden, troost voor de levenden. Menno Wigman is een belangrijk Nederlands dichter.
Nederlands | 9789044639223 | 28 pagina's
| Titel | Ik weet niet goed tot wie ik spreek : de gedichten van De Eenzame Uitvaart |
| Auteur | Menno Wigman |
| Secundaire auteur | Lex ter Braak |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Prometheus, 2018 |
| Overige gegevens | 28 pagina's - illustraties - 20 cm |
| ISBN | 9789044639223 |
| PPN | 418219095 |
| Rubriekscode | Nederlands 875 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Begrafenissen; Gedichten |
| PIM Rubriek |  Gedichten en Versjes |
| PIM Trefwoord | Begrafeniswezen |
