Persoonlijke verhalen van vier vrouwen uit Irak, Afghanistan, Somalie en Angola die hun land van herkomst ontvluchtten en in Nederland asiel kregen.
Persoonlijke verhalen van vier buitenlandse vrouwen die gevlucht zijn en in Nederland asiel hebben gekregen. Nawroz uit Irak, Abagull uit Afghanistan, Ceebla uit Somalië en Isabella uit Angola vertellen over wat ze meemaakten in hun land van herkomst, tijdens hun vlucht en in Nederland en hoe ze daar tegenaan kijken. De auteur werkt al decennia voor VluchtelingenWerk en gelooft dat persoonlijke verhalen helpen om polarisatie tegen te gaan en bijdragen aan wederzijds begrip en het nuanceren van meningen over vluchtelingen. Ze streeft naar herkenning op het niveau van de individuele worsteling, de afwegingen bij keuzes en de omstandigheden die worden ervaren. Het resultaat is een goed geschreven boek dat een inkijkje biedt in de sociaal-culturele en politieke context van Irak, Afghanistan, Somalië en Angola en de persoonlijke achtergrond en drijfveren van de vier vrouwen. Interessant voor een breed publiek.
Nederlands | 9789491076046 | 178 pagina's
| Titel | On bereikbaar : de reis naar vrijheid en veiligheid : vier overwinningsverhalen |
| Auteur | Anki Dunnewind-Hengelaar |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Utrecht : Uitgeverij Stili Novi, [2019] |
| Overige gegevens | 178 pagina's - illustraties - 22 cm |
| ISBN | 9789491076046 |
| PPN | 421017384 |
| Rubriekscode | 313.2 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Vluchtelingen; Verhalen |
| PIM Rubriek |  Mens en Maatschappij |
| PIM Trefwoord | Vluchtelingen |
Persoonlijk relaas van een vrouw (1977) die op zeventienjarige leeftijd haar geboorteland Noord-Korea ontvluchtte en via China naar Zuid-Korea ontkwam.Hyeonseo Lee vertelt over haar leven in Noord-Korea, een totalitaire staat waarin propaganda, terreur en corruptie het leven bepalen. Als ze 17 jaar is, vlucht ze via China naar Zuid-Korea. Met katern zwart-witfoto's. Vanaf ca. 17 jaar.
'We hebben geen kaart, geen kompas, geen plattegrond. Ik weet niet waar ik heen ga. Ik weet alleen waarvoor ik op de loop ben: voor de wolven en hun dorst naar bloed. Ik hoor ze huilen achter de bergen. Ze woelen de aarde om op de plek waar twee bliksemschichten elkaar troffen. Diamant zou er liggen. Maar wij hebben alleen weet van gestold bloed in droge aarde.' De jonge Qadir groeit op in een klein dorp in Afghanistan met de droomverhalen van zijn moeder en de wilskracht van een vader die van geen wijken wil weten. Zijn enige bezit: acht knikkers. Alles ademt oorlog. Overal sterven dierbare mensen. Qadir houdt zich overeind door te werken voor de internationale troepen die zijn land komen bevrijden. Tot ook hij, achtervolgd door de taliban, met vrouw en kinderen moet vluchten voor het geweld. Over de bergen en over de zee. Na drie maanden belanden ze in Europa. Maar de Grote Portier laat hen niet binnen. Stuk voor stuk verliest Qadir de rinkelende knikkers van zijn leven. En toch is er hoop. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatieVerhaal van een Afghaanse man die met zijn gezin vlucht voor het geweld van de taliban naar Europa, door de bergen, als bootvluchteling en overgeleverd aan mensensmokkelaars.
