Het etaleren van een bepaald soort smaak of kennis op het gebied van cultuur wordt steeds vaker als elitair gezien, maar is dat wel terecht?
De huidige kritiek van 'gewone mensen' op 'de elite' heeft de auteur aan het denken gezet over mensen met pretenties, mensen die beweren, of de verwachting wekken, iets te weten, te kunnen of te zijn wat ze niet of nog niet zijn. Ook hij heeft als jongere al geleerd 'dat er niets ergers is dan aangezien worden voor iemand-die-niet-zichzelf-is, omdat het ... etaleren van een bepaald soort kennis of smaak steeds sneller als elitair wordt gezien.' 'Deze dwang tot laagdrempeligheid ... is een dominant discours in de politiek en de media geworden.' Aan de hand van levens zoals dat van de Amerikaanse intellectueel Susan Sontag, ooit als tiener een irritant strebertje, laat De Vries zien dat er nu eenmaal mensen zijn die denken dat ze beter kunnen zijn dan zichzelf, die aspiraties en ambities hebben, die aan 'ostentatief social climbing' doen, die dingen overdrijven om als bijzonder opgemerkt te worden. Sommige van die 'aanstellers' groeien echter uit tot de denkers, kunstenaars, musici, kortom de creatievelingen die we voor geen goud zouden willen missen. Het betoog is nogal moeizaam en had wel wat beknopter en helderder gekund, maar de eindconclusies, over pretentieuze 'aanstellers' die eigenlijk het zout der aarde zijn, overtuigen.
Nederlands | 9789492478771 | 153 pagina's
| Titel | Echte pretentie : waarom het zo irritant is en waarom we niet zonder kunnen |
| Auteur | Joost de Vries |
| Secundaire auteur | Floor von Dülmen Krumpelmann |
| Type materiaal | Boek |
| Editie | Eerste druk; |
| Uitgave | [Amsterdam] : Das Mag uitgevers, februari 2019 |
| Overige gegevens | 153 pagina's - illustraties - 20 cm |
| Annotatie | Met literatuuropgave |
| ISBN | 9789492478771 |
| PPN | 42051757X |
| Rubriekscode | 905.2 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Cultuurkritiek; Opstellen |
| PIM Rubriek |  Mens en Maatschappij |
| PIM Trefwoord | Cultuurkritiek |
De hoofdpersonen van 'Rustig aan, tijger' rijzen op en vliegen de wereld in. Ze wagen zich aan hypotheken, huwelijken en onhandige affaires, ze richten reclamebureaus op, zetten hun eigen memoires in scène, gaan in therapie en ontdekken dat ze per ongeluk in dienst zijn van totalitaire sjeiks. Kortom, dingen die ons allemaal kunnen overkomen. Aan de hand van wie ze liefhebben en de manier waarop ze afscheid nemen, wat ze creeren en wat ze kapotslaan, proberen ze onmogelijke vragen te beantwoorden: Wat ben ik waard? Welke rol speel ik? En als niet alles om mij draait, om wie dan wel? Bron: uitgeversinformatieZeven verhalen met daarin beschouwingen van alledaagse en niet-alledaagse situaties in een soms egoïstische wereld, die maakbar zou moeten zijn.
