Het levensverhaal van Enaid die op driejarige leeftijd wordt geadopteerd door haar grootouders zonder dit te weten en een rijk maar liefdeloze opvoeding krijgt.
Enaid is drie jaar als haar moeder uit de ouderlijke macht wordt gezet. Ze wordt geadopteerd door een ouder echtpaar, van wie ze pas veel later te weten komt dat het haar grootouders zijn, van vaders kant. Haar vrome oma is als de dood dat Enaid even 'verdorven' zal raken als haar moeder, een nachtclubdanseres, en stelt alles in het werk om haar bij het andere geslacht vandaan te houden. Ze wordt keurig opgevoed, materieel ontbreekt het haar aan niets maar ze ontvangt geen liefde. Ze voelt zich onbemind en heeft een hekel aan zichzelf. We volgen Enaid tot haar dertigste. Drie decennia vol tegenslag: kreupelheid door een slecht behandelde enkelbreuk na een val van een paard en foute mannen, onder wie een minnaar die haar gruwelijk mishandelt. Na alle beproevingen volgt een ontroerend mooi slot. Diane Ducret (Anderlecht, 1982) levert met dit boek een indringende emotionele autobiografische roman af (Enaid is de inversie van Diane), maar hij is niet zonder humor geschreven. De titel staat symbool voor de fragiliteit van het leven, waarin de mens een balans moet zien te vinden. Een meeslepende, goed geschreven roman, een echte pageturner die je niet onberoerd laat.
Frans | 9782290165652 | 313 pagina's
| Titel | La meilleure façon de marcher est celle du flamant rose : roman |
| Auteur | Diane Ducret |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Paris : J'ai lu, [2019] |
| Overige gegevens | 313 pagina's - 18 cm |
| Annotatie | Texte intégral - Oorspronkelijke uitgave: Parijs : Flammarion, 2018 |
| ISBN | 9782290165652 |
| PPN | 422506095 |
| Taal | Frans |
