Bundeling van een selectie van notities uit haar 'overdagboek' waarin de auteur (1938) vertelt over haar belevenissen met haar achterkleindochter Vera.
In het boekje 'Wij knippen de wind' heeft auteur Deborah Campert (1938) een aantal van haar 'overdagboeknotities' gebundeld. Het is een lief eerbetoon van een overgrootmoeder aan haar achterkleindochter Vera. De schrijver had een langdurige relatie met Remco Campert, met wie ze later ook trouwde. Met de notities brengt zij nog meer kleur in haar omgang met Vera. En natuurlijk komen dan ook de meer gevatte uitspraken van een kleuter naar voren: "Vera, inmiddels vijf, op kerstavond: 'Ik verheug me zo op de hemel'". Naast de 'kinduitspraken' bevat de bundel ook enkele ontroerende teksten, zoals de Engelstalige passage uit het dagboek van de moeder van de schrijver uit 1925. Vele overdenkingen zijn slechts enkele korte zinnen lang, maar natuurlijk vooral bedoeld om over na de denken. Het geheel leest als een gedichtenbundel met alleen prozaïsche teksten. Het boekje is prachtig uitgevoerd als een soort van 'bewaarboekje'. Het werk zal vooral (over)grootouders aanspreken voor enkele uren van gezellig leesplezier.
Nederlands | 9789403183305 | 94 pagina's
| Titel | Wij knippen de wind : notities van een overgrootmoeder |
| Auteur | Deborah Campert |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : De Bezige Bij, [2020] |
| Overige gegevens | 94 pagina's - 21 cm |
| ISBN | 9789403183305 |
| PPN | 424371235 |
| Genre | verhalenbundel |
| Taal | Nederlands |
Summary: Dit is het werk van een flaneur, een toerist en een reiziger. In de steppe van Oost-Oekraine wordt Tommy Wieringa tot honorair kozak geslagen, in Wenen gaat hij op zoek naar een illustere dubbelganger die naamloos door de geschiedenis werd toegedekt en in het Catharina klooster in de Sinai wordt hij de valse bruid van Jezus. Zijn avonturen voeren hem over de Zwarte Zee naar Odessa en door de woestijn naar de bronnen van het monastieke christendom. Veel van zijn reizen maakte Tommy Wieringa om onderzoek te doen voor zijn romans 'Joe Speedboot', 'Caesarion' en 'Dit zijn de namen'. Eerdere reisverhalen van zijn hand beoordeelde Simon Vinkenoog als "kostelijke anekdotes, belangrijke en toevallige ontmoetingen, ons meenemende naar gebieden waar wij nooit zullen komen, met een opmerkingsgave die alles een diep-menselijk gevoel verleent. Reizen als avontuur, onbevangen, open voor het onverwachte. Dit kan de verbeeldingskracht van een rasechte schrijver in ons teweeg brengen
