Cultuurhistorische analyse van het gedachtegoed van een aantal conservatieve denkers uit de negentiende en twintigste eeuw.
Cultuurhistoricus en essayist Heumakers (zie ook 'De esthetische revolutie', 2015)* vertrekt vanuit het idee dat we verlichting en romantiek niet tegenover elkaar moeten plaatsen. Ze vormen twee dimensies in onze verdeelde westerse cultuur, die evenzeer de polarisering tussen fascisme en liberale democratie doorkruisen. Zonder met nationaalsocialistische uitwassen in te stemmen - maar ook zonder te moraliseren - onderzoekt Heumakers indringend wat rechtse, foute ideologieën ons te zeggen kunnen hebben. Door te simpele schema's te doorbreken kunnen we de dode hoek van onze eigen ideologie in het vizier krijgen. De auteur doet dit aan de hand van negentiende- en twintigste-eeuwse denkers en maatschappijcritici (het Franse fin-de-siècle, de Weimar-Republiek) evenals enkele schrijvers (bijvoorbeeld Littell). Heumakers pleit voor een ontnuchterend 'methodisch pessimisme' en 'kritische empathie'. Een erudiete, bijzonder rijke en originele studie voor een breed intellectueel publiek die - zonder pasklare antwoorden te bieden - aanzet tot denken en bevragen van vanzelfsprekendheden. Met uitgebreide literatuuropgave en notenapparaat.
Nederlands | 9789024430123 | 349 pagina's
| Titel | Langs de afgrond : het nut van foute denkers |
| Auteur | Arnold Heumakers |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Boom, [2020] |
| Overige gegevens | 349 pagina's - 24 cm |
| Annotatie | Met literatuuropgave, register |
| ISBN | 9789024430123 |
| PPN | 427844770 |
| Rubriekscode | 905.2 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Cultuurfilosofie; Geschiedenis |
| PIM Rubriek |  Mens en Maatschappij |
| PIM Trefwoord | Cultuurfilosofie |
In een toekomstige Republiek Nederland, waar de klimaatverandering zich laat gelden, wekt de wijze waarop de populistische regering omgaat met slachtoffers van een orkaan de woede op van een oude man, die een pamflet schrijft als aanklacht.
