Overzicht van en kritiek op de rechtsontwikkling in Nederland sinds de inwerkingtreding van de Euthanasiewet in 2002.
In 2002 trad in Nederland de Euthanasiewet in werking. Die wet heeft een voorgeschiedenis en sindsdien is ook nog van alles gebeurd. Centraal in dit boek staat de zaak van een verpleeghuisarts die euthanasie verleende aan een diep-demente vrouw die soms niet meer wist dat ze wilde sterven. De auteur, jurist en filosoof, heeft kritiek op de Hoge Raad die in laatste instantie oordeelde dat de arts conform de wet had gehandeld en daarom vrijuit ging. Hij betoogt dat de rechtsontwikkeling in Nederland onvoldoende oog heeft voor de mensenrechten (recht op leven en zelfbeschikking van patiënten) en onvoldoende zorgvuldig is bij het vaststellen van wilsonbekwaamheid van patiënten. Zijn kritiek is weloverwogen, maar (uiteraard) voor tegenspraak vatbaar. Dit boek veronderstelt een gedegen kennis van het Nederlandse recht en de rechtsontwikkeling betreffende het levenseinde. Het is leesbaar geschreven, maar moeilijker dan het kan lijken. Een aanwinst voor de wat uitgebreider collectie. De illustraties zijn suggestief, maar niet functioneel (koffiebekers, veelal verfrommeld).
Nederlands | 9789083121581 | 220 pagina's
Titel | Het zelfgekozen levenseinde : een pleidooi voor het recht van mensen om over hun eigen levenseinde te beschikken |
Auteur | Klaas Rozemond |
Secundaire auteur | Sophia van Tol |
Type materiaal | Boek |
Editie | 1e druk; |
Uitgave | Leusden : ISVW Uitgevers, [2021] |
Overige gegevens | 220 pagina's - illustraties - 24 cm |
Annotatie | Met literatuuropgave |
ISBN | 9789083121581 |
PPN | 432151818 |
Rubriekscode | 603.1 |
Taal | Nederlands |
Onderwerp algemeen | Zelfbeschikkingsrecht ; Euthanasie ; Zelfdoding; Juridische aspecten |
PIM Rubriek | Lichaam en Gezondheid |
PIM Trefwoord | Zelfbeschikkingsrecht |