Dichtbundel van een dichter (1944) die met mildheid en welgemoed kijkt naar vergankelijkheid en ouder worden.
Bundel van een dichter (1944) die een halve eeuw geleden debuteerde, 14 bundels publiceerde en in 1986 de A. Roland Holstpenning ontving. Van 1979 tot 2009 was hij directeur van het Literatuurmuseum. De gedichten, merendeels vormvrij en 50 in getal, gaan over fietstochten, dagelijkse dingen, lichamelijke ongemakken en vergankelijkheid. Tegen een modern decor van bakfietsmoeders, salestijgers en oplaadpalen. Veel van het werk werd eerder gepubliceerd in tijdschriften. Mooi is hoe de titel van de bundel, met de gevoelswaarde van einde én van acceptatie, de lading dekt. De bundel staat bol van aanvaarding van leven en dood, geheel in de lijn van de door de dichter bewonderde en geciteerde J.C. Bloem. Korteweg is vindingrijk in woordkeus en opbouw, maar het knappe zit hem vooral in de mildheid waarmee hij 'doorgaans welgemoed' het leven beschouwt. Jongeren kunnen levenskunst en begrip opdoen in deze bundel. Toch zullen het vooral ouderen zijn die deze poëzie waarderen. Door de afstandelijke waarneming van het heden en een kalm besef dat ook ouder worden de moeite waard kan zijn.
Nederlands | 9789029094818 | 85 pagina's
| Titel | Enfin : gedichten |
| Auteur | Anton Korteweg |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Meulenhoff, [2021] |
| Overige gegevens | 85 pagina's - illustraties - 21 cm |
| ISBN | 9789029094818 |
| PPN | 433401877 |
| Rubriekscode | Nederlands 875 |
| Taal | Nederlands |
| PIM Rubriek |  Gedichten en Versjes |
| PIM Trefwoord | Korteweg |
