Symfonie Nr 4

"Franz Schmidt voltooide zijn vierde symfonie in 1933 na de dood van zijn dochter. Dit gloedvolle werk zou een requiem voor haar worden. Het is een bezonken symfonie in de laatromatische traditie met een volslagen eigen signatuur. Schmidt beschreef de markante trompetsolo waar het werk mee opent als 'de laatste muziek die men meeneemt naar gene zijde, nadat men eronder geboren en geleefd heeft'." (Emile Stoffels, Luister)