Die Jahreszeiten (Originele versie, Wenen 1801) (2004)

"Waarom is het niet eerder zo gedaan, vraag je je af als je deze Jahreszeiten hoort. Het vaak zo plechtig en massief uitgevoerde oratorium is ineens speelse toneelmuziek. Jacobs ontdoet Haydns werk van alle ernst en pretentie. De ouverture laat nog wat Maartse buien horen, een gure wind die in een onbehaaglijk g-klein door de bomen huilt, maar als boer Simon fluitend achter zijn ploeg het land heeft ingezaaid brengen vrolijk dansende kindertjes een eerbetoon aan de schoonheid van de ontwakende natuur. Ze memoreren bloeiende lelies, blatende lammetjes, zoemende bijen en fladderende vogels - alles door Haydn subtiel muzikaal geïllustreerd. In de zomer is er een misoogst (een indringend lamento) en de herfst beeldt Haydn uit met een drinkgelag bij een dans met doedelzak en trom. In de winter zitten de dames aan het spinnewiel en zingen een volksliedje. Het enige wat eigenlijk niet past in deze aanpak is het moralistisch slotkoor waarin ineens God van stal wordt gehaald." (Jos van der Zanden, Klassieke Zaken)