Jerusalem (1997)

Zesdelig ultieme compleet compromisloze stonerrockstatement. De grommend lage gitaren vormen grauwe muren die dreunend als een onzachtzinnig mantra je hersens bewerken. Daaroverheen wordt, tergend langzaam, monotoon een tekst vol religieuze verwijzingen gegromd. Aan het eind weet je: niet Kyuss, maar Sleep heeft de lessen van Tony Iommi het best begrepen. In al z'n basaalheid tegelijk pretentieloos én ambitieus, want welhaast een klassieke suite rond het handvol lage akkoorden.