Black Rock (1998)

De Armeense meester op de duduk (hobo-achtig instrument) werkt hier met de Canadese gitarist. Dielaatste maakt solo ambienteske platen met breed uitwaaierende 'infinite guitar'-tapijten en bewees al eerder voor het Real World-label dat zijn muziek goed combineert met traditionele muziek (zie bv. Nusrat Fateh Ali Khan). Hier blijken zijn klankwaaiers een bescheiden en warme ondergrond voor de steeds weemoedige, doch stiekem wel heel kleurrijke dudukmelodieën. Ook in Gasparyans zang klinkt die weemoed door.