Symfonie Nr 9 (2009)/ Nunc Dimittis

Vlak voor zijn dood werkte Alfred Schnittke (1934-1998) aan zijn Negende Symfonie. Hij was toen al halfzijdig verlamd en krabbelde de noten in een bibberig, onvast, nauwelijks leesbaar schrift met z'n linkerhand op (terwijl hij rechts was). Hij kreeg op deze manier drie delen op papier. Zijn weduwe zocht na z'n dood iemand die dit manuscript onder zijn hoede wilde nemen. Het moest niet alleen ontcijferd worden, maar wellicht ook hier en daar gecorrigeerd en sowieso aangevuld. Ze vond Nikolai Korndorf bereid, maar die stierf niet lang nadat hij aan het werk begonnen was. Uiteindelijk werd Alexander Raskatov, een oude kennis van de familie, de man. Hij was vooral bekend geworden met zijn arrangementen van werken van Roslavets. Raskatov kreeg het idee een eigen nieuwe compositie aan de symfonie toe te voegen. Niet als vierde (slot)deel, maar als een soort epiloog en tegelijkertijd een ode aan Schnittke. Het werd een vocaal werk dat aansluit op Schittke's oeuvre en een tekst gebruikt uit het Evangelie van Lucas.