Opdat Ik Niet Vergeet (2009)

Huijbregts durft indrukwekkend kwetsbaar te zijn, als cabaretier en als persoon. Zijn zaal is zijn huiskamer, waarin hij een prachtige band met zijn publiek opbouwt rond hun verhalen en de zijne. Hij slingert hen heen en weer tussen de schaterlach en de eerbiedige stilte. "Zijn wonderlijke kronkelige geest zorgt voor een aangenaam gekantelde kijk op de dingen, waardoor er veel en hard te lachen valt." (Trouw) "Marc-Marie begint vooroverliggend op de grond, als een priester die zich overgeeft aan God. In zijn geval, zegt hij, een overgave aan het theater en het publiek (...) zodat verbluffend snel de sfeer ontstaat van een feestje waar één man het middelpunt vormt van een kring gasten die aan zijn lippen hangen." (NRC Handelsblad) "Door zijn unieke persoonlijkheid en zijn stralende charisma ontstaat een andere, bijna magische werkelijkheid op het podium." (AD)