Zonder Pardon (2010)

"Laten we alsjeblieft allemaal van elkaar houden, luidt de boodschap die we in andere bewoordingen ook kennen van Toon, Freek, de priester en de dominee. Het is een dramatische tijd om op aarde rond te lopen. De planeet overleeft het wel, maar wil duidelijk van de menselijke soort af. Wij zijn onze eigen zelfmoordterroristen. Tot zover niets nieuws van Maassen. De domme aardbewoners zijn dit keer de voorvocht-mensen die niet zijn ontstaan uit een spectaculaire liefdes-ejaculatie, maar uit voorvocht dat per ongeluk is ontsnapt. Maassens verhaal over de boze wereld, waar de beschaving in rap tempo afbrokkelt, komt weliswaar bekend voor, maar hij doorspekt het met een enorme hoeveelheid grappen en nieuwe voorbeelden van ellende, dus van verveling is geen sprake. Zijn schepje erbovenop-methode kenden we ook al, maar het blijft fascineren hoe hij grof en warm zo harmonieus ineen kan schuiven. Een uiterst plezierige combinatie, die waarschijnlijk nog vele jaren meekan." (Patrick vd Hanenberg, Volkskrant)