Rondò Veneziano e.a.w. (1999)

Pizzetti behoort met o.a. Respighi en Malipiero tot een groep Italiaanse componisten die Italië, na een eeuw opera-overheersing, weer rijp probeerde te maken voor het appreciëren van instrumentale orkestmuziek. Hij zou echter nooit de faam verwerven die Respighi in zekere zin ten deel viel. Wellicht ten onrechte, zo blijkt alhier. "The music is very Italian: it sounds a lot like Respighi, though with less glitzy orchestration and a greater emphasis on thematic development. The Rondò Veneziano is a magnificent tone poem with interesting instrumental writing (a solo harpsichord makes a brief appearance), great tunes, and some truly sonorous climaxes. It's also very well played. Why this music, all of this music, including the delightful suite from La Pisanella and the darkly dramatic Preludio aren't performed regularly is simply a mystery." (David Hurwitz, ClassicsToday; cijfers: 9 voor artistieke kwaliteit én registratie; voor complete tekst: klik op link)