Buddy And The Juniors (1970)

Buddy Guy staat synoniem voor intense, uit-de-tenen gezongen elektrische Chicagoblues, waar je rugharen recht van overeind gaan staan. Welnu: hier kun je dat beeld even uit je hoofd zetten want dit is een ingetogen, akoestische aangelegenheid, waarbij Guy akoestische gitaar bespeelt, veel zoetgevooisder zingt dan normaal en begeleid wordt door mondharmonica (Junior Wells, die ook zingt) en piano (de jazzpianist Junior Mance). Dit alles opgenomen in een zo te horen zeer ongedwongen sfeer. Op het programma staan voornamelijk bluesstandards als "Five Long Years". Een aangename, ontspannen anomalie in de discografie van Guy.