Determination (1991)

OK, het vroegste album van de in 1955 geboren Australische gitaarvirtuoos stamt al uit 1978, maar wij kregen 'm pas in de 21ste eeuw in de picture. In de jaren '90 maakte hij een reeks gelikte albums voor Columbia, waaronder deze, waarop Tommy in een breed scala is te horen, zowel elektrisch als akoestisch. Blues, bluesrock, Satriani-achtige shredkunsten, Floydesk sfeerspel over een bed synthesizers, warmbloedige Spaanse feestmuziek... De man blijkt enorm veelzijdig. En in alle stijlen excelleert hij, al is de productie hier en daar intussen gedateerd. Het is alsof men zo wilde uitzoeken in welke stijl Tommy het best gedijt. Nou, dat is dus in akoestische tracks waarin hij z'n fabelachtige finger picking-techniek kan etaleren. Ook dat kan hij hier, zij het maar even. Wat niet wegneemt dat er een hoop te genieten valt op dit album. Zo speelt hij in het elektrische sfeernummer "The Sweetest Love" hemeltergend gevoelig op de strat - in een stijl ergens halverwege Neal Schon en Jeff Beck.