Missen (Herreweghe) (1991)

"Monteverdi beschouwen we graag als componist van Nieuwe Muziek, van wat in zijn tijd 'seconda prattica' werd genoemd. Dat hij ook in de oude stijl (prima prattica) doorkneed was, heeft hij zelf aangetoond - mogelijk om een betere baan te krijgen - met het componeren van een zesstemmige mis op motieven uit een motet van Nicolaas Gombert. Ze werd opgenomen in dezelfde verzamelbundel waarin ook de Mariavespers zich bevinden. Ook veel later heeft hij nog een min of meer 'archaïserende', nu vierstemmige mis geschreven, die pas in 1650 werd uitgegeven. Herreweghe heeft beide missen en het motet Adoramus zodanig laten uitvoeren dat men een niet door breukvlakken getekend beeld van Monteverdi's 'stile antico' krijgt - de moderne orgelbegeleiding bij de vierstemmige mis is bijvoorbeeld weggelaten. Het is heel overtuigend gedaan, vooral omdat zijn koor de rigide mis naar Gobert levendiger laat klinken dan op grond van de noten mogelijk lijkt." (Paul Herruer, Luister)