Cor Cordium (2011)

Strak een jaar na "If" heeft de Amerikaanse symfogroep een opvolger afgeleverd volgens krek hetzelfde recept. Ofwel: Yes, Yes en nog eens Yes. Jon Davison mocht blijven en we wisten al dat zijn stem als twee druppels op die van de andere Jon lijkt. Iets wat als gegoten past bij de glorieuze übersymfonische rockstijl, meestal in de vorm van lange nummers, waaronder één van dik 18 minuten. In stukken als "A Lonely Tower" vliegen de vintage keyboards je om de oren in soms flitsende soli, afgewisseld met bijtend gitaarwerk (hadden we al gezegd dat dat doet denken aan het spel van Steve Howe?). We kunnen besluiten zoals we dat een jaar geleden deden: Dit alles is kraakhelder geproduceerd, zodat dit een weliswaar regressieve, maar wel bijzonder fijn smakende luistertrip blijkt, natuurlijk gestoken in een Roger Dean-achtige hoes. Update: Jon Davison vervangt begin 2012 Benoit David als zanger van Yes, wegens Davids aanhoudende stemproblemen.