Forever (Heddy Honigmann) (2007)

"In Honingmanns films is muziek een bron van troost. Muziek speelt ook een grote rol in "Forever", waarin ze de legendarische Parijse begraafplaats Père Lachaise bezoekt. Jim Morrison ligt er begraven, maar gelukkig slaat ze het meest gefotografeerde en gefilmde Parijse graf over. "Forever" gaat volgens de maakster over "de vitale kracht van kunst, over een plek waarin schoonheid eeuwig voortleeft, waar liefde en dood samenleven,", maar eigenlijk gaat de film, zoals altijd bij Honigmann, over mensen. In dit geval mensen die doden niet alleen betreuren, maar ook intens liefhebben. Met een paar grafschriften maakt Honigmann dat meteen in het begin van de film duidelijk. De strekking van "Forever" kunst als troost en inspiratie wordt fraai samengevat door een van de geportretteerden: "Als je leven vervuld is van muziek van Chopin, romans van Balzac en poëzie van Musset, ben je nooit alleen." Wie de doden zo bemint als deze mensen, moet ook gepassioneerd van het leven houden." (Jos van der Burg, Filmkrant)