In Tokyo (2009)

In de jaren '00 werkte Bill Bruford enkele malen samen met de Nederlandse jazzpianist Michiel Borstlap. Dit leverde interessante schouwspelen op, waarbij je je als publiek deelgenoot voelde van de wederzijdse aftastingen van creatieve geesten op respectievelijk toetsen en allerhande drums en percussie. Het was echter niet de eerste keer dat Bruford zich aan een dergelijke samenwerking waagde. Midden jaren '80 nam hij twee albums op met de Zwitserse toetsenist Patrick Moraz. Die was tot dan toe bekend om zijn zwaar symfonische sound, middels werk voor Moody Blues, Refugee en de band waar ook Bruford bekend mee werd: Yes. Met de progressieve rock van Yes hebben deze muzikale experimenten veelal niet van doen. Hoewel: enkele stukken op deze live-opnamen uit 1985 zijn afgeronde composities; vooral in afslutier "Temples Of Joy" is Moraz' prog-achtergrond te merken. Maar er zijn ook diverse latin-ritmes te horen in Brufords percussieve spel en wonderlijke muziekjes die als 'modern creatief' zijn te omschrijven.