Hexameron (2004)

De Britse toetsenist speelde zich het eerst in de kijker als lid van The Enid, net na het verschijnen van het debuut van die bijzondere klassiek-meets-rock-band in 1976. Niet veel later begon hij een lange samenwerking met ex-Genesis-gitarist Steve Hackett, die hij op vele albums en tournees vergezelde. In 2004 begon hij met hulp van zijn goed gevulde adresboekje een sterke reeks 'solo'-albums, met als voorlopig hoogtepunt misschien wel "N'monix" (2014). Dit "Hexameron", het begin van die reeks, uit 2004, doet daar nauwelijks voor onder. Het zeer klassieke, met solo pianospel openende "Singularity" lijkt haast te knipogen naar 's mans The Enid-verleden - als verderop Steve Hackett invalt wordt er vooral gerefereerd aan de sfeer van diens vroege solo-werk en Genesis t.t.v. "Wind And Wuthering". Nick meldt eerlijk op de hoes dat de drums geprogrammeerd zijn en dat zou potentiële luisteraars kunnen afschrikken, maar hij heeft dat heel smaakvol, vaak nauwelijks van echte drums te onderscheiden, gedaan.