Jay And The Americans (1966)/ Sunday And Me

Twee hit-albums uit resp. 1965 en 1966 van een groep die op dát moment al een anachronisme leek te zijn. De muziek van de met een ferme hoge tenorstem gezegende David "Jay" Black bouwt namelijk in feite voort op de doo-wop van 6 à 7 jaar eerder, met daarbij een toefje rock 'n' roll à la Roy Orbison. Die heeft immers een vergelijkbare zangstem. De productie en arrangementen zijn wel naar iets latere smaak; soms klinken de songs alsof Phil Spector er zich mee heeft bemoeit. En ondanks de hevig toeslaande British Invasion wisten de New Yorkers wereldwijd harten te breken met hits als "Cara Mia" (refererend aan Italiaanse bel canto-opera en met overal doorheen priemende falset-uithalen van Jay) en "Twenty-Four Hours From Tulsa". Ook al zegt de bandnaam u niets, deze hits kent u - zeker weten. Beide hits staan op het eerste album, op het tweede wordt meer de 'toevlucht' gezocht tot het herbewerken van recente hites van anderen: "Good Lovin'" van The Rascals en, inkoppertje voor Jay, "Crying" van Roy Orbison.