Lulu (2010)

"Deze productie van Christof Loy werd in 2009 in het Londense Royal Opera House opgenomen. De recensies waren zeer gemengd: men fond het óf geniaal óf helemaal niets. Loy heeft de opera 'gestript' en teruggebracht tot de pure essentie. Nu kan ik me voorstellen dat dit niet iedereen kan bekoren, maar zelf vind ik het geweldig. Door de minimalistische aanpak kan alle aandacht besteed worden aan de personages, hun beweegredenen en hun ontwikkeling. Het geheel laat zich aanzien als een soort droom (liever: nachtmerrie) van mannen en een vrouw, want bestaat Lulu werkelijk of is zij slechts een verzinsel? Wat u ook verder van de regie mag denken: muzikaal is het niet minder dan fenomenaal. Pappano verricht wonderen met het orkest, zo transparant en tegelijkertijd zo emotioneel geladen wordt de muziek vertolkt. Agneta Eichenholz, met haar grote ogen zowat een reïncarnatie van Audrey Hepburn, is een Lulu in de traditie van Teresa Stratas; Michael Volle is de beste Dr. Schön ooit." (Basia Jaworski, Klassieke Zaken)