Sonates en quator (2004)

"Toen de jonge Mozart kennis maakte met Johann Schobert (1735?-67), nam hij gretig diens muziek in zich op. Schoberts muziek was immers bijzonder geliefd en gecomponeerd naar de actuele smaak. Lang heeft Schobert niet van de uitwisseling met zijn illustere collega kunnen genieten: in 1767 stierf hij, samen met zijn gezin, na het eten van een maaltje paddestoelen dat kennelijk over de houdbaarheidsdatum heen was. De vernieuwingen in Schoberts hier opgenomen sonates op.7 & 14 is niet alleen dat zij de exemplarische sonatevorm van de klassieke tijd bevatten, maar ook de verhouding tussen de instrumenten. De strijkers begeleiden hier het klavierinstrument en hebben slechts een beperkte mate van zelfstandigheid. In zekere zin is deze muziek de voorloper van latere genres als pianotrio, -kwartet en -kwintet. De relatieve onzelfstandigheid van de strijkers maakte het tevens mogelijk deze muziek in verschillende bezetting uit te voeren, omdat de klavierpartij al het gehele muzikale betoog omvatte." (JvG, Muziekweb)