Bill Fay (1971)

Debuut uit 1971 van de singer-songwriter die mede door de stimulans van o.a. Nick Cave en Jeff Tweedy in 2012 een veelgeprezen come-back maakte met "Life Is People". Dit "Bill Fay" ging dus vooraf aan het nog in hetzelfde jaar verschenen "Time Is The Last Persecution". Ook hier al is Ray Russell de gitarist die 'm begeleidt, maar zijn vooral voorzien van groots opgezette, barokke orkestarrangementen. Niet alleen wat strijkers, zoals vaak bij collega's gebeurde, maar ook koper- en houtblazers en extra instrumenten als klavecimbel worden ingezet ter kleuring van de songs die zich stilistisch ergens in de driehoek Rod McKuen, Neil Diamond (Fay laat ook af en toe hetzelfde schraapje horen) en, ja toch ook wel de Bob Dylan van de late jaren zestig bevinden. Zeker in vergelijking met de tot standaardplaat uitgegroeide tweede van Bill Fay, zou je dit album ietwat overgestyleerd kunnen noemen.