Honeymoon (2015)/ Lana/del Rey

"Lana Del Rey trekt een decor op van een kitscherige Californische glamourwereld, bevolkt door lovers waarvan je zegt: We both know the history of violence that surrounds you (uit titelstuk "Honeymoon") en voorzien van een soundtrack waarin je de hand van zowel Angelo Badalamenti, Ennio Morricone als Portishead vermoedt. Met verwijzingen naar begeerte van het gevaarlijke soort, naar seks, de dood, Nancy Sinatra, Twin Peaks, James Bond, Hollywood in sepiakleuren. Beter dan op het debuut "Born To Die" (2012) werd t tot dusver niet: opvolger "Ultraviolence" (2014) leed onder eenvormigheid. Op "Honeymoon" grijpt Lana terug naar de insteek van "Born To Die": geen gitaren en al te opzichtige vintage-sferen meer, maar slaperige, zoet georkestreerde en soms martelend trage torch songs vol milde ironie en verwijzingen (bijv. naar Dylans "Lay Lady Lay" en Bowies "Space Oddity"). Winst zit m in de aanscherping van de vocale delivery: prachtig onverschillig zweeft ze door haar liedjes. Fraai." (Erik vd Berg, Oor)