Long lost suitcase (2015)/ Tom Jones

"Dit 41ste(!) studioalbum van Jones is het laatste in een trilogie van coverplaten. Anders dan op voorganger "Spirit In The Room" heeft de zanger hier weer voor een daadwerkelijk thema gekozen, waardoor dit album een even sterk geheel is als de gospelverzameling "Praise & Blame". De country en rockabilly van "Long Lost Suitcase" passen perfect bij Jones' stem, die inmiddels wat gruizig begint te worden. In Willie Nelsons "Opportunity To Cry" klinkt hij zelfs als Nick Cave. In plaats van simpelweg andermans lied te zingen, heeft Jones uitgebreid de tijd genomen zich de gekozen songs eigen te maken. Neem "Elvis Presley Blues", van oorsprong een zacht tokkelliedje van Gillian Welch: in Jones' gitaarloze versie is de zang grootser. Een duidelijke ode aan de King, maar het minimalistische, elektronische geborrel op de achtergrond houdt het nummer toch dichtbij de intimiteit van het origineel. Zo staan er wel meer pareltjes op dit verrassend nieuwe hoogtepunt in de lange loopbaan van Sir Tom." (Randy Timmers, Oor)