Electronica Vol.1 : The time machine (2015)/ Jean-Michel Jarre

"De dance stort zich op analoge synthesizers, dus worden de ogen gericht op de pioniers van die apparaten, zoals Jean Michel Jarre. Al vanaf medio 1970 omringde hij zich ermee. Invloedrijk waren "Oxygène" (1976) en "Équinoxe" (1978). De bubbelende synth-sequenties in Jarres spacemuziek duiken nog altijd op in de dance. Met "Electronica 1" lijkt Jarre aansluiting te zoeken bij de jongere generatie. Hij nam nummers op met o.a. Fuck Buttons en Gesaffelstein, maar vreemd genoeg ook met Pete Townshend, pianist Lang Lang en medesynthpioniers Tangerine Dream. Niet echt een helder concept, en dat doet wat afbreuk aan dit album, dat desondanks een interessant experiment is. Want hoor hoe soepel Jarre de dansvloertrance induikt met Armin van Buuren, in het ongecompliceerde "Stardust" en het lekker vette "The Time Machine" met Boys Noize. Ook mooi hoe Jarre de link legt tussen zijn eigen bliepende synths en de electropop van Vince Clarke van Erasure, in "Automatic"." (Robert van Gijssel, Volkskrant; 3 uit 5 sterren)