Spirit (2015)/ Comedy of Errors

De fascinatie bij Comedy Of Errors-componist Jim Johnston voor de grote klassieke componisten was al goed merkbaar op voorganger "Fanfare & Fantasy" - zowel in muziek als het hoesontwerp. Op dat album uitte zich dat in gemakkelijk onder 'neoprog' te scharen muziek, waarin ook bijv. het oude Marillion duidelijk doorklonk. "Spirit" voelt echter als de uiterste consequentie van Johnstons ambities: het is namelijk één doorlopende compositie van drie kwartier - als ware het een symfonie, waarvoor Johnston inspiratie haalde uit de renaissance, de barok als de romantiek: via Tallis naar Bach naar Mahler. Met lagen keyboards werden puur symfonische delen gecreëerd, waarin vooral die Mahler-fascinatie duidelijk doorklinkt (een deel heet 'Ascension / Et Resurrexti / Auferstehen - Arise in Love Sublime, Arise - Spirit). Er zijn ook songmatiger passages waarin de rol van zanger Joe Cairney prominent is en de inmiddels bekende COE-sound gewoon present is. Twee korte volgende tracks betreffen een epiloog en een single-edit.