Symphonie d-moll ; Psyche et Eros (1987)

'Hoewel Belg van geboorte werd César Franck het boegbeeld van een hele generatie Franse componisten die weinig belangstelling toonden voor de overheersende muziekwaar op operagebied die in Frankrijk werd aangeboden. Ze voelden zich meer aangetrokken door de Duitse gedachten over de symfonische vorm en de muzikale abstractie. Gedurende zijn leven kreeg hij niet zoveel bijval, maar Franck voorzag de Franse muziek van een nieuw soort ernst die tenslotte zou weerklinken in het werk van figuren als Delibes en Debussy. Francks symfonie markeert een ontwikkeling van het concept van de cyclische vorm waarin de muziek uit het ene deel later terugkeert; zo verschijnen brokken uit het eerste en tweede deel opnieuw in het derde. Het langzame deel is bekend vanwege de prachtige althobo solo. Dat was nota bene een instrument dat door de Franse critici ongeschikt werd geacht voor gebruik in een serieuze symfonie'. (Jan de Kruyf, Musicalifeiten).