Blues of desperation (2016)/ Joe Bonamassa

"Met voorganger "Different Shades Of Blue" tilde Bonamassa zijn carrière naar een hoge plan. Waar hij tot dan toe vooral opviel door zijn enorme productie, nam eens echt de tijd om te schrijven en te arrangeren. Met succes. Inhoudelijk was het zijn sterkste plaat en hij belandde voor het eerst in de US album top 10. Voor deze opvolger hanteerde hij dezelfde strategie. Opnieuw ging hij naar Nashville waar hij met enkele bekende songschrijvers werkte - en vervolgens met zijn vertrouwde team, geleid door producer Kevin Shirley, en een paar gastmuzikanten. Het album staat vol potente elektrische bluesrock en is soms behoorlijk van-dik-hout-zaagt-men-planken. Het dubbele openingssalvo is overdonderend: retestrak gespeelde riffrock met sterke vocalen. In het ingetogen "Drive" en het titelnummer geeft Bonamassa zijn inspiratiebron prijs: Peter Green's Fleetwood Mac. Opvallend is hoe relaxed Bonamassa klinkt in deze rustiger songs. Zijn songs, spel en zang hebben duidelijk aan diepte gewonnen." (Jan vd Plas, Oor)