The ship (2016)/ Brian Eno

"De zangstem van Brian Eno: een prettige sensatie die je niet al te vaak hoort op zijn eigen platen maar weer vaker dan zijn reputatie als uitvinder van instrumentale ambient doet vermoeden. Een van de impulsen voor "The Ship" was Enos ontdekking dat zijn stem in de loop der jaren hij is uiteindelijk bijna 68 nogal gedaald is in bereik. Alsof dat al niet reden voor melancholie genoeg is, kwam daar nog de inspiratie van de zinkende Titanic (1912) en de daaropvolgende Eerste Wereldoorlog (1914-1918) bij. De mensheid heen en weer geslingerd tussen hoogmoed en paranoia, in Enos eigen woorden. Conceptueel gesproken is er dus heel wat aan de hand op "The Ship", bestaande uit het 21 minuten durende titelnummer en het bijna een half uur voorttikkende drieluik "Fickle Sun", met als slotdeel de Velvet Underground-cover "Im Set Free". U dacht al dat dit geen lichte kost was, geen gemakkelijk wegzweefbare, gemakkelijk te negeren ambienteske klankveldjes. Het titelnummer valt oppervlakkig gesproken wel in die categorie, misschien. Maar de verschillende elementen daarvan de wegsuizende geluiden, de gesproken stemmen op de grens van het hoorbare, de schitterend vormgegeven atmosfeer en vooral de stem van Eno, al of niet vervormd vallen uiteindelijk samen in een uiterst aangrijpend stuk. In "Fickle Sun" figureert Enos stem wat prominenter. Maar los dan van "Im Set Free", reuze statig, blijft Eno verre van de conventionele liedjesvorm. Een plaat die een prachtige verklanking van donkere melancholie ten beste geeft. Wat Een Meester." (Jacob Haagsma, Oor)