The Colour In Anything (2016)

"James Blake is op zijn derde album mistroostiger dan ooit. Gelukkig kan hij levenspijn als geen ander in elektronische pop vatten, en daarin moeten zijn vele navolgers toch voor hem buigen: "The Colour In Anything" is een soms echt briljante verdrietigheidsplaat, waarin je uren kunt rondsomberen. Wat bouwt Blake zijn nummers geduldig op. Volstrekt minimalistisch begint hij bijvoorbeeld prachtnummer "Points"; een eenzame handclap uit een drumcomputer, een verduisterde baslijn, nauwkeurig geplaatste loops en vervormde (eigen) stemsamples. Langzaam maar zeker vormt zich een popballade uit een droomwereld. De progressie in "Love Me In Whatever Way" is net zo magisch. Een ver pianoakkoord en weer die smachtende stemmenstapeling, in iets wat uiteindelijk toch ook uitmondt in een verstild poprefreintje. De plaat duurt ruim een uur en je loopt het risico op een overdosis getormenteerde falsetstem. Maar dat is een kwestie van muzikaal uithoudingsvermogen. En smaak." (Robert van Gijssel, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)