Valkyrie (2016)/ Glass Hammer

Glass Hammer lijkt op een 'high wave' te zitten. Na het meesterlijke "The Breaking Of The World" (2015) verschijnt nu het machtig klinkende "Valkyrie". Opnieuw weet de Amerikaanse band elementen uit de muziek van Yes, Genesis en Emerson, Lake & Palmer aan te wenden tot een enerverende, afwisselende collectie overweldigende, pure symfonische rock. De prominente basgitaarlick waarmee Steve Babb "The Fields We Know" en daarmee het album - opent brengt meteen Chris Squire in herinnering in een nummer dat toch door de gevonden synthese in de eerste plaats als Glass Hammer klinkt, ook al klinkt er verderop een verstilde synthesizersolo van Fred Schendel, die aan Tony Banks' spel in "Ripples" doet denken - en herinnert de statige tempovertraging die daarop aansluit eerder aan Pink Floyd (een invloed die je nu juist niet vaak hoort bij Glass Hammer). En zo schieten er bij ieder nummer wel referenties te binnen, maar het zijn nooit citaten en de manier waarop al dat moois is ingebed in spannende composities dwingt vooral respect af. En Susie Bogdanowitz ontpopt zich nu helemaal tot zelfverzekerde frontvrouwe, ook al deelt ze de leadvocals-rol met Fred Schendel.