"Dit is de leukste en ook beste Stones-plaat in 35 jaar. Mick Jagger zingt eindelijk weer alsof er iets op het spel staat en speelt echt fabelachtig mondharmonica. Meteen al in het eerste nummer, Buddy Johnsons "I'm Just Your Fool", krijg je het gevoel alsof er een lekker stel jonge honden de blues opnieuw aan het uitvinden is. Alles klopt. De gortdroge klappen waarmee drummer Charlie Watts een shuffle-ritme aangeeft, het rauwe vervlochten gitaarspel van Keith Richards en Ron Wood, en Jagger die zingt met een mengeling van verbetenheid en plezier in zijn stem. Een stem die door producer Don Was het hele album net iets overstuurd is opgenomen, wat Jaggers zang voor het eerst sinds pakweg "Start Me Up" (1981) weer iets vervaarlijks geeft. Het maken van een coverplaat was nooit de opzet maar je vraagt je af waarom ze niet eerder zo nadrukkelijk teruggrepen naar het repertoire van Willie Dixon, Muddy Waters en Howlin' Wolf waarmee ze bijna 55 jaar geleden begonnen." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
