Oxygene 3 vol. 3 (2016)/ Jean-Michel Jarre

"Met "Oxygene" uit 1976 maakte Jean-Michel Jarre (1948) een van de eerste puur elektronische popplaten. Jarre wilde na wat ondoorgrondelijke projecten ook eens toegankelijke instrumentale muziek maken en vooral de synthesizergroove zijn werk laten doen. Dat doet hij dus ook op "Oxygene 3". Heel af en toe wandelt een drumcomputer langs, maar het ritme wordt vooral gemaakt door de bubbelende synth-sequenties. Een goede keuze, want als Jarre ineens wel een vierkwartsmaat onder zijn muziek legt, wordt het al snel een beetje smakeloos. De hoofdrol is natuurlijk voor de instrumenten zelf, niet eens zozeer voor de composities. De zeven stukken vloeien uit antieke synths als de Moog, de AKS, een oude Korg en een Mellotron, en dus is vooral de textuur van het geluid indrukwekkend: analoog en warm, vol en rond, en een genot voor het oor. Soms horen van die typische Jarre-melodietjes die je zo kunt meefluiten. Elektronische en toch ook wat nostalgische feelgoodmuziek." (Robert van Gijssel, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)